Recent Post

Agorafobinin kapsamını tam olarak anlamadan önce, terapistim bu kelimeyi gündeme getirdiğinde bir ton tuğla ile vurulmuş gibi hissettim. “Kapalı” değildim, bunu nasıl söyleyebilirdi ki? Şimdi kaygı bozukluğum ve agorafobinin ne olabileceği hakkında daha fazla şey öğrendiğime göre, bunun benim için ne olmadığını paylaşmak istiyorum. Evet, evden çıkmam günler alabilir (endişelenmeyin, çocuklarım bana bunun garip olduğunu…

Kaygı ve depresyon sıklıkla el ele gidebilir. Birçok (sağlıklı) insanın genellikle farkına varmadığı şey, birbirlerini ne kadar sinirlendirdikleridir. Bu, kaygı ve depresyonla mücadele ederken benim için her sabahın nasıl geçtiğine dair bir bakış açısı. Sahne: Sabah uyandıktan hemen sonra yatakta yatmak. Bu sabah kalkmaya değer bir şeyin yokmuş gibi,” Kaygı: “Dur, bugün yapacak bir şeyin…

Bu, anne babanın seni okul malzemeleri almak ve yaklaşan okul yılı için güzel, yeni kıyafetler almak için evden sürüklediği yılın zamanıdır. Anne babanın sözlerine iç çekersin. “Çok eğlenceli olacak! Hadi gel. Sana istediğin ayakkabıları alacağım!” İsteksizce gidersin, ama o yeni ayakkabı çifti ve belki de o yeni kalemler için heyecanlısındır. O ayakkabıları denemek için mağazada…

İnsanlar, “sadece gitmesini sağla” der. Ve, “Ona okulun bir seçenek olmadığını söyle.” Ve, “Üstesinden gelecektir.” Belki bu sözler yardımcı olurdu… eğer otizm spektrumundaki çocuğumda kaygı ve depresyon olmasaydı. Çocuğunuz okula gitme düşüncesiyle panik atak geçirdiğinde, “sadece gitmesini sağla” ifadesi pek geçerli olmaz. Bu her gün olduğunda, “sadece gitmesini sağla” ifadesi pek geçerli olmaz. Ve sonunda…

Hepimiz yeni bir iş veya kariyer değişikliği ararken kaygılanırız. İş ilanlarına göz atmak, ön yazılar yazmak, başvuruları doldurmak, özgeçmişinizi tüm doğru fiiller ve becerilerle düzenlemek, bir mülakat için pratik yapmak – hayatımızın bir noktasında yapmamız beklenen bir şeydir. Ancak, işsizseniz, yakın zamanda işten çıkarılmışsanız veya üniversiteden yeni mezunsanız ve çok az iş deneyiminiz varsa, mümkün…

Sadece normal hissetmek istiyorum. Burada kanepede yatıyorum. Kesinlikle hiçbir şey yapmıyorum. Şu anda bir yılda dördüncü kez işten izinliyim. Çöp kamyonu az önce geçti; çöp günü ve çöpleri sokağa çıkarmamıştım. Taşmış. Her tarafta tabaklar var ve bulaşıkların yıkanması gerekiyor. Yine de, bunları yapamıyorum, bırakın kendimi işe gitmeyi. Bunun benim için oldukça yeni bir sorun olduğunu…

Kronik bir hastalık teşhisi konduğunda, doktor size hastalığınızla ilişkili yaygın semptomların bir özetini verebilir, ancak bunlar genellikle fiziksel belirtilerdir – ağrı, yorgunluk, şişlik, hatta beyin sisi. Çoğumuz daha sonra hastalığımıza eşlik eden tüm duygusal yan etkiler karşısında şaşırırız. Benim için, çok hasta olduğum ancak teşhis konulmadığı uzun yıllar depresyon ve kaygının başlangıcını tetikledi. Kendimi yalnız,…

Her evden uzakta bir seyahat veya tatil planladığımda, özellikle tek başıma seyahat ediyorsam, beni korkutur, çünkü basitçe söylemek gerekirse, vücuduma güvenmem. Vücudumun dayanıp dayanmayacağı belirsiz. Elimden gelenin en iyisini planlıyorum, otobüs yerine taksiye biniyorum ve elimden geldiğince yardım istiyorum ama yine de çok büyük bir istek ve nasıl olacağını bilmiyorum. Hiçbir yerin ortasında bayılmayacağıma güvenmiyorum.…

Her çocuğun başına bir şekilde gelir – kaygı. Ebeveynler olarak, çocuklarımızı hayatın kaygılı anlarından korumak isteriz, ancak kaygıyla başa çıkmak, gelecek yıllarda onlara hizmet edecek temel bir yaşam becerisidir. Pozitif psikoloji okuduğum ve yaşam koçu olarak çalıştığım yıllar boyunca, kaygılı çocukların ebeveynleri için birçok ipucu geliştirdim. Anın hararetinde, çocuklarınızın kaygılı anlarını tanımlamalarına, kabul etmelerine ve…

Bunu itiraf etmekten utanıyorum ama kızımın davranışlarından yıllarca utandım. Diğer çocuklardan farklı davranıyordu… yaramazlık yapıyor, meydan okuyor, ağlıyor, yapışıyor, başkalarıyla etkileşime girmeyi reddediyordu – liste uzayıp gidiyor. Bir arkadaşımızın evine futbol maçı izlemek için gittiğimizde, diğer çocuklar etrafta koşup oynarken o yanımdaki kanepeye oturup ağlardı. Okulda, ben işe gitmeye çalışırken öğretmenler onu üzerimden çekmek zorunda…