Depresyon semptomlarını yönetmek için reçeteli bir antidepresan aldığınızda, ilacınızı almayı unutabilirsiniz. Bazen ilacınızı almayı unutmak “o günlerden” birinde olur. Biliyorsunuz, işe geç kaldığınız, üzerinize kahve döktüğünüz ve öğle yemeğinizi de evde unuttuğunuzu fark ettiğiniz günler? Ya da belki de hafta sonu için bir yere gittiniz ve yanlışlıkla reçeteli ilacınızı evde unuttunuz. Durum ne olursa olsun, hayat devam ediyor.
- PTSD nedir?
Bir dozu kaçırdığınız için kesinlikle kendinizi suçlamamalısınız, ancak ilaç programınızı ciddiye almanız ve bunun olduğunda etkilerinin ne olabileceğini bilmeniz önemlidir. Reçeteli bir antidepresanın bir dozunu almayı unutmanın çeşitli etkileri olabilir ve her kişinin farklı tepki verdiğini hatırlamak faydalıdır. Reçeteli bir antidepresanı almayı unutmanın bazı etkilerinin neler olduğunu öğrenmek için, ruh sağlığı topluluğumuzdan bunun olduğunda kendilerine ne olduğunu paylaşmalarını istedik.
- “Şiddetli bir şekilde başım dönüyor, beynim çarpıyor, midem bulanıyor — çok hasta. Bir kabus. Her gün tam olarak planlanan zamanda almak zorundayım.”
- “Sanki kanımda bulanık bir televizyon ekranı dolaşıyormuş gibi hissediyorum ve dokunuşum, kokum ve görüşüm o kadar hassas ki rüzgar bile vücudumda dolaşıyormuş gibi hissettiriyor. Sadece kafam bulanık değil, vücudum bulanık, hassasiyetim arttı ve normalden daha endişeliyim.”
- “Benimkiler o kadar şiddetli değil. Bir veya iki gün kaçırırsam daha sinirli ve sinirli oluyorum, ama hepsi bu.”
- “Migrenin başlangıcı gibi, tamamen bitkinim, dengesizim ve sürekli ağlamanın eşiğindeyim.”
- “Dışa kapanıyorum. Başkasının benim yaptığım şeyleri yaptığını izliyormuşum gibi hissetmeye başlıyorum ve günü atlatmak için otomatik pilota geçiyorum. Kafam pamukla doldurulmuş gibi hissediyor, ağır ve bulanık oluyor ve doğru düzgün düşünmek veya dik tutmak bile zor oluyor.”
- “Bazen [ilaçlarımı almayı] hatırlamıyorum ama sonra aniden, basit bir şey beni kontrol edilemez bir şekilde ağlatıyor ve duramıyorum. Duygularımı kontrol altına almak neredeyse imkansız bir görev haline geliyor.”
- “Bir gün kendimi iyi hissediyorum. İkinci gün biraz daha kötü hissediyorum. Üçüncü gün sinirli ve mide bulantısı oluyorum, geçmeyen bir baş ağrım var, motivasyonumu ve enerjimi kaybediyorum. Her şey zorlaşıyor — suda koşmak gibi. Sonra yataktan çıkamıyorum. Uyuyorum, uyuyorum ve uyumaya devam ediyorum. Aynı zamanda yataktan çıkmadığım için kendimden çok hayal kırıklığına uğruyorum. Bu yüzden yan dönüyorum. Döngü yeniden başlıyor.”
- “Bir noktada, daha iyi hissettiğim için onları almayı bıraktım, bu yüzden iyileştiğimi düşündüm. İlk başta etkilerini hissetmedim. Hafifti. Ve sonra gün geçtikçe daha da kötüleştim, depresyonum daha da kötüleşti. Bazen öfkeli, uyuşuk ve intihara meyilli oluyordum. Muhtemelen her zaman onlara ihtiyacım olacağını kabullenmek zorunda kaldım.”
- “Onları almayı unutursam, genellikle ruh halimde ani bir düşüş yaşarım. Ancak garip bir şekilde, düşüşü [her zaman] kaçırdığım dozlarla ilişkilendirmiyorum. İlaçların benim için gerçekten hiçbir şey yapmaması bence sadece ‘normal’. Bazen kendimi tekrar almaya ikna etmek zor oluyor.”
- “Su altında yüzmek gibi. Etrafınızdaki her şey belirsiz. İnsanlar sizinle konuşuyor, ancak duyduğunuz tek şey statik. Sonra baş dönmesi geliyor. Bir şekilde uykunuzda bir Tilt-a-Whirl’e bindiğinize inanmanızı sağlayan his. İnsanlar ne kadar ‘tuhaf’ olduğunuzu fark ediyor. Birini unuttuğunuzda, bir sonrakini ve bir sonrakini kaçırmak kolay oluyor.”
- “Birkaç günse, kendimi farklı hissetmiyorum. Bir haftadan uzun sürerse, ruh halim değişiyor, intihar düşünceleri ve düşük öz saygı yaşıyorum.”
- “Aklıma hemen o olumsuz düşünceler ve aşırı yalnızlık duyguları gelmeye başlıyor. Herkes için bir sıkıntı olduğum, kimsenin beni sevmediği, her şeyin benim suçum olduğu, intihar düşünceleri, bir gün daha geçirmek zorunda kalma korkusu.”
- “Uyanıkken rüya görmek gibi, hiçbir şey gerçek değil. Düşünceler geçici, sanki bir odaya girip neden orada olduğunuzu sürekli olarak bilmemek gibi. Sanki rastgele bir girdaba atılmış gibi. Migren ağrısı çekiyormuşsunuz gibi ama bir sonraki dozunuzu alana kadar ondan kurtulamamak gibi.”
- “Bazen meşgul olduğumda almayı unutuyorum. Ertesi gün uyandığımda enerjim sıfır oluyor, kendimi hep üşümüş ve halsiz hissediyorum. Ve bir türlü ‘uyanamıyorum’. Gün boyu sersem bir şekilde dolaşıyorum.
- “Düşüncelerim, beynim, kalp atışlarım sanki çok hızlı yarışıyormuş gibi hissediyordu, [sanki] birbirleriyle yarışıyormuş gibi… ama vücudum hiç hareket edemiyordu. Ayrıca, şakaklarımdan beyin sapıma kadar elektrik şoklarının yayıldığını, kollarımdan ve bacaklarımdan aşağı doğru yayıldığını ve tüm dünyanın bu anlar boyunca tamamen donduğunu hissettiğimde, “beyin şokları” adını verdiğim bu rahatsız edici hisleri yaşıyordum.”
- “Bir dozu kaçırırsam, genellikle günün çoğunda kendimi iyi hissederim, ama sonra bir ton tuğla gibi üzerime çöker. Başım ağrıyor (ama herhangi bir ‘normal’ baş ağrısı değil. Vızıltılı/bulanık/çarpıcı türden), başım dönüyor ve midem [rahatsız oluyor]. Üst üste iki gün unutursam, temelde uyuyarak/iyileşerek atlatmak için bir gün ayırmam gerekiyor.”
- “İlk birkaç gün kendimi harika hissettim… o kadar ki, neden ilk başta bunları kullandığımı sorguladım. Ama aniden hayatımdan kopuk hissetmeye başladım, hava bulanık ve odaklanmakta zorluk çekiyorum. Ruh halim önemli ölçüde düşüyor ve sinirli, üzgün, içine kapanık oluyorum. Aşırı hassasım. Tek yapmak istediğim saklanmak. Öfkeli ve hasta hissediyorum, sanki çok kötü bir akşamdan kalma gibi.”
- “Sanki kara bir deliğin içindeymişim gibi hissettim. Kendimi o kadar kırılgan hissediyordum ki, beni ağlatmak için küçük bir şey yeterli oluyordu. Ve başladığımda, en azından bir gün boyunca durmazdım. Sanki daha iyi olmak için elimden gelenin en iyisini yapmam aslında boşunaymış gibi hissettim.”
- “Neyse ki, kendimi aşırı bitkin hissediyorum.”
- “Bir veya iki hapı kaçırmak bana hiçbir zaman bir tepki vermedi. Peki ya kendi kendime aniden bırakmak? Çekilme! [İlaçlarımın] çekilmesi bende kontrol edilemeyen titreme, mide bulantısı, genel olarak iyi hissetmeme ve beyin şokları gibi etkilere yol açtı. Sonuç olarak, bir tıp uzmanından uygun bir talimat almadan ilaçlarınızı almayı asla bırakmayın!”