Kaygı her zaman mantıklı değildir. Bu yüzden “tuhaf” veya “duyulmamış” görünen semptomlar hakkında konuşmak zor olabilir ve sıklıkla kaygımızın belirli zihinsel, duygusal veya fiziksel semptomlarını bir kenara itmemizin nedeni budur.
“İnsanlara bunun kaygımdan kaynaklandığını söylediğimde bana inanacaklar mı?” veya “Bunu yaşayan tek kişi ben miyim?” sorusu, belirli bir düşünce veya davranışı deneyimlediğinizde aklınızdan geçmiş olabilir.
Bu yüzden ruh sağlığı topluluğumuzdan, yaşadıkları kaygının semptomlarını bizimle paylaşmalarını istedik. Bu semptomları deneyimleyen tek kişi olduklarını düşünüyorlar (veya düşünüyorlar). Çünkü çoğu insanın kaygısı farklı olsa da, yaşadığınız her şeyin geçerli olduğunu ve desteğin orada olduğunu hatırlamak önemlidir.
Topluluğumuzun bize söyledikleri şunlar:
- “Dürtüsel davranma dürtüsü. Örneğin, kaygımı tetikleyen bir şey varsa, Amazon’a gidip bir şeyler satın alma dürtüsü hissedebilirim. Bu dürtü geçecek, ancak yerini tonlarca çikolata yeme dürtüsü alacak. Sonra bu dürtü de aynı hızla geçecek ve yerini dürtüsel davranma dürtüsüne bırakacak (arabaya binip Minneapolis’e dört saatlik yolculuk yapacağım çünkü oraya bir günde gidip gelebilirim). Aptalca ve dürtüsel bir şey yapma dürtüsüne yenik düşmemek için kendimi bir şeyle oyalamam gerektiğini görüyorum.”
- “Yutamama. Kaygılıysam ve yemeye çalışırsam boğuluyorum. Sanki beynim ve boğazım şaşkına dönüyor ve iletişim kuramıyor. Özellikle toplum içinde çok korkutucu. Bunu eski psikiyatristime söyledim ve bunun kaygının o güzel belirtilerinden biri olduğunu söyledi.”
- “Narkolepsi tipi semptomlar. Kaygım yüzünden en garip yerlerde uyuyakaldım. Bir Cardinals maçında, drag yarışlarında, diğer sosyal etkinliklerde, vb.”
- “Kararsız. Kaygım beni sürekli aşırı düşünmeye itiyor, bu yüzden verdiğim her karardan sonra geri dönüyorum. Herkesi rahatsız ediyor ve bunun sadece bende olup olmadığından veya bir nedeni olup olmadığından emin değildim. Görünüşe göre, harika bir nedeni var.”
- “Deri, tırnak ve dudak yolma. Başka kimsenin bunları yaptığını görmediğim için her zaman çok iğrenç ve utanmış hissettim.”
- “Kaygımı gidermek için tırnaklarımı ellerime geçiriyorum. Bunu asla kendime zarar verme olarak görmedim çünkü beni kanatmıyor ama tırnak izlerimi ellerimde saatlerce hatta birkaç gün bırakabiliyor.”
- “Başım kalbimle senkronize bir şekilde pompalanıyor. ‘Beyaz’ hissediyorum. Gözlerim huzursuzca hareket ediyor. Avuç içlerim soğuyor ve terliyor.”
- “Neredeyse bayılacak kadar nefes darlığı. Karıncalanma, mide bulantısı, aşırı derecede kopukluk – bu lanet hastalık yüzünden hayatı özlemek.”
- “Mide bulantısı. Her sabah işe gitmeden önce kusuyordum çünkü gitmek için can atıyordum.”
- “Kocam sevgisini ifade ettiğinde, basit bir hareket bile olsa, gözyaşlarına boğulmak. Sanki kaygım sevilebilir olduğuma inanmama izin vermiyor.”
- “Bacaklarım titriyor. İnsanları rahatsız ettiğim için azarlanıyordum veya gerçekten duramadığımda kontrol etmem söyleniyordu. Bazen hala duramıyorum.”
- “Her zaman ambalajların hışırtısı ve bilgisayarda uzun tırnaklarla yazma gibi seslere karşı aşırı hassastım. Birkaç hafta önce sınıfın en arkasında oturduğum için neredeyse panik atak geçiriyordum. Çalışmaya veya ders slaytlarına konsantre olmak için kulaklıklarımı takmak zorunda kaldığım çok fazla durum oldu. Lisede bunun çok sık olmamasına çok sevindim çünkü kulaklıklarım takılı olduğu için cezalandırılırdım.”
- “Kendi içimde sıkışmış gibi hissederdim ve denesem bile konuşamazdım. Konuşabildiğimde aceleyle ve bazen geveleyerek konuşurdum.”
- “İki yoldan birini seçerim: Ya tamamen dalıp giderim ve kendimi soyutlarım ya da hiper moda girerim ve konuşmayı bırakamam ya da hareketsiz otururum ve çok yüksek sesle ve herkesin yüzüne konuşurum. En kötü yanı hangisinin olacağını asla bilemem ve bazen birinden diğerine geçebiliyor.”
- “Dudaklarım bir dereceye kadar uyuşuyor. Sadece birkaç hafta önce olmaya başladı ama panik atak geçirmeye yakın olduğum zamanların açık bir göstergesi haline geliyor.”
- “‘Çıldırıyormuşum gibi’ düşünmek/hissetmek. Sıklıkla ‘tüm akıl sağlığımı kaybettiğimi’ ve ‘tüm gerçeklik algımı kaybedeceğimi’ hissediyorum. [Ben] yakın zamanda bir kaygı atağı sırasında böyle hisseden tek kişinin ben olmadığımı öğrendim.”
- “Burnum karıncalanıyor. Dürüst olmak gerekirse çok tuhaf ve sinir bozucu. Bazen kaygımın kötü olduğunu fark etmeden önce bile oluyor.”
- “Saç çekme. Öyle kaygılanıyorum ki kendi saçımı bile çekiyorum. Şimdi kocaman bir kel noktam var.”
- “İstemediğim halde insanlara öfkeyle saldırmak.”
- “Kalbimde ‘batma’ hissi oluyor ya da aniden ‘düşüş’ hissi oluyor.”
- “Kaygılı olduğumda korkunç bir şekilde kekeliyorum, bu da istenmeyen daha fazla dikkati üzerime çekiyor.”
- “Uzun zaman önce olan bir şey yüzünden tekrarlayan suçluluk duygusu.”
- “Uzuvlarımdaki tüm hissi kaybetmek. İlk olduğunda nöbet geçirdiğimi ya da buna benzer bir şey olduğunu düşündüm ama sonradan kaygım olduğunu öğrendim.”
- “Kişiselleşmeme veya gerçek dışılık. Bu durum panik atak sırasında sıklıkla başıma gelir; zihnim bedenimi terk etmiş gibi hissederim. Bu sorunu yaşayan dünyadaki tek kişinin ben olduğumu düşünürdüm hep. Fakat bu semptomun ilk düşündüğümden çok daha yaygın olduğunu gördüm.”
- “Çok garip bir sinir tikim var. Bazı insanlar bunun iğrenç olduğunu düşünüyor. Fakat ne zaman gerçekten kaygılansam, ayaklarımın altındaki nasırları koparırım, bazen kanlı bir şekilde çiğnenene kadar.”
- “Titreme. Beni sakinleştiren öğleden sonraki vitaminimi alana kadar her gün titriyorum. Tırnaklarımı boyamak, makyaj yapmak veya yazmak zor, ellerim çok titriyor.”
- “Dişlerimi birbirine sürtüyorum ve onlarla ritmik hareketler veya sesler çıkarıyorum, bunu yıllardır yapıyorum. Ve bu can sıkıcı ve çenemi acıtıyor ama yapmaya devam ediyorum.”
- “Konuşma kalıplarım. Aşırı kaygılı olursam kekelerim ve kelimelerimi gevelerim. Çoğu zaman hiç konuşmam çünkü hata yapmak istemem.”
- “Hayatı kaçırmak. Havada kalmış gibi hissetmek. Mide bulantısı, kusma ve tüm bunaltıcı düşünceler ve intihar düşünceleri.”
- “Uzaklaştırılıyorum ve kendimin ve etrafımdaki dünyanın aşırı farkında oluyorum – en ufak bir hareket ve en sessiz ses, her şey olduğundan çok daha fazla oluyor.”
- “Vücudum üşüyormuşum gibi titriyor ama gerçekten sıcaklıyorum ve eriyecekmişim gibi hissediyorum. Göz teması kuramıyorum. Yaptığımı fark etmeden ojemi yiyorum.”
- “İzolasyon. Herkesin bana karşı olduğunu ve yaptığım her şeyin nihayetinde yanlış olduğunu düşünmek.”